Gmina

 Historia Bogut-Pianek, Bogut-Żurawi i okolicznych miejscowości tworzących gminę Boguty-Pianki nie została dotychczas dokładnie zbadana i poznana. Ludzie zamieszkiwali te ziemie od dawna. W latach sześćdziesiątych XX w. w Kamieńczyku Borowym, w trakcie prac ziemnych, znaleziono rzymski denar z III wieku naszej ery. Gmina Boguty-Pianki leży na terytorium historycznego Mazowsza w skład, którego wchodziły trzy księstwa zamienione później na województwa: mazowieckie, płockie i rawskie. Pierwsze z nich obejmowało w swoim składzie ziemie nurską w obrębie, której położona jest obecna gmina Boguty-Pianki. Pisane dokumenty mówią o zasiedleniu tych ziem w pierwszych latach XV w. Książ Mazowiecki Janusz I nadał te ziemie swoim rycerzom. Na ten okres datuje się powstanie miejscowości m.in. miejscowości Boguty, Drewnowo, Kutytowo, Zawisty, Kamieńczyk, Tymianki, Godlewo, które z upływem lat były zamieszkiwane przez coraz większą liczbę mieszkańców. Powstawały nowe zaścianki. Tak wiec po trzech stuleciach na terenie obecnej gminy Boguty-Pianki położonych jest obecnie 60 wsi lub zaścianków, zamieszkałych przez szlachtę zagrodową. Ludzie stanu szlacheckiego na koniec XVIII w stanowili 80 % wszystkich mieszkańców. Z minionych stuleci historii gminy nie zachowało się zbyt wiele archiwaliów. Ufundowanie w 1772 roku przez Stanisława Łazowskiego – Komornika Nurskiego właściciela wsi Boguty-Pianki, kościoła w swej miejscowości i zachowanie w archiwum parafialnym dokumentów pozwala lepiej poznać przeszłość tutejszych ludzi i miejscowości. Mieszkańcy tej ziemi zapisali się w historii regionu i kraju. Istniejące dokumenty pozwalają poznać i zachować w pamięci Wawrzyńca Godlewskiego – oficera wojsk Księstwa Warszawskiego, uczestnika wyprawy Napoleona na Moskwę, Antoniego Boguckiego żołnierza i uczestnika powstań narodowych 1831-1863, Wiktora Godlewskiego - powstańca 1863 r., sybiraka, wybitnego badacza przyrody, myśliwego, bliskiego współpracownika słynnego uczonego Benedykta Dybowskiego, Antoniego Bujnowskiego - żołnierza wojny 1918-20 i malarza batalisty. Ludzi tych, urodzonych w różnych latach, łączy jedno - patriotyzm i gmina Boguty- Pianki, miejsce ich urodzenia.

W okresie pierwszej wojny światowej podział administracyjny dostosowano do potrzeb niemieckiej administracji wojskowej. Powiat ostrowski, a z nim gminę Boguty-Pianki, włączono do generalgubernatorstwa warszawskiego z siedzibą w Warszawie. Ten stan utrzymał się do odzyskania przez Polskę niepodległości. Na mocy ustawy tymczasowej z 2 sierpnia 1919 r. o organizacji władz administracyjnych zostało utworzone województwo białostockie. W jego skład włączono między innymi powiat ostrowski na terenie, którego położona była gmina Boguty-Pianki. W 1938 r. wprowadzono zmiany granic wielu województw, w tym białostockiego i mazowieckiego. Pierwszego kwietnia 1939 r. z województwa białostockiego wyłączono znaczna cześć powiatu ostrowskiego i włączono ją w skład województwa warszawskiego. Po zakończeniu II wojny światowej kilkakrotnie zmieniał się podział administracyjny. Do 1954r. Obowiązywał podział administracyjny z lat 1918-1939 (gmina znajdowała się wówczas na terenie powiatu ostrowskiego, wchodzącego w skład województwa białostockiego). W 1954r. zlikwidowano gminy, tworząc gromady. W 1954 r. po zlikwidowaniu gmin utworzono 4 gromady, które były łączone w większe powierzchniowo ośrodki aż do 1972 r., kiedy ponownie utworzono gminy. W 1975 roku, po likwidacji powiatów gmina znalazła się w nowo utworzonym województwie łomżyńskim. Przy tym podziale administracyjnym, który miał miejsce 30 maja 1975 r. gmina Boguty-Pianki znalazła się na terenie utworzonego województwa łomżyńskiego. Reforma administracyjna kraju dokonana w 1998 r. (utworzenie samorządów powiatowych i wojewódzkich) dotknęła także gminę Boguty-Pianki, która współtworzy powiat ostrowski w województwie mazowieckim.

Obecnie, po wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego i utworzeniu samorządów powiatowych i wojewódzkich, gmina Boguty-Pianki wchodzi w skład powiatu ostrowskiego, włączonego do województwa mazowieckiego.